ჭილი

(ბალ.) მაღალი მოლი, ფართო ფურცელოვანი, რომლისგან მოიქსოვების ჭილობი, სფირიდი და მისთანანი (გამოს, 2, 3; იობ. 8, 11; ისაი. 19, 6), ожика, рогоз, ситник. გუარნი ამისნი არიან: ლელი, შოლდო, ჩალამგელა.